ไม่ได้อัพบล็อกมานานพอสมควร
ก็ด้วยเหตุผลเดิมๆไม่กี่ข้อ
งานยุ่งมั่ง ใจสะออนมั่ง ติดอย่างอื่นบ้างบางเวลา
อย่างอื่นที่ว่า ….(ไม่ใช่ผู้ชายละกันน่า)
ที่จริงจะเขียนหรือไม่เขียน (ในบล็อก) มันก็หาได้สำคัญอะไรไม่
บล็อกจะเน่า หรือ ร้าง ก็หาได้กระทบกระเทือนหัวนมข้างใดๆ
แต่…หากไม่ได้อัพบล็อกนานเกินไป
ก็เหมือน ไม่ได้พูดคุยกับบางคน
ไม่ใช่บางคนสิ แค่คนคนเดียวที่เข้ามาอ่านอย่างสม่ำเสมอ เหนียวแน่น
จะเรียกว่าแฟนก็ไม่ใช่
แฟนคลับก็ออกจะดูเกินเลย
เอาเป็นว่าแฟนของใครก็ไม่รู้ แต่เคยเป็นแฟนกูละกันน่า!!!!!
ช่วงนี้ร้างๆไปด้วยเหตุที่เหมือนไม่ใช่เหตุ
แต่ที่หลักๆก็ คอมที่บ้านเหลือเครื่องเดียว ไอ้ที่ส่งไปเครมก็ยังไม่มา จึงทุลักทุเลนัก
แย่งกันไปแย่งกันมาน่ารำคาญจึงตัดสินใจไม่แย่ง ด้วยยะโสที่เป็นสินเดิมติดในตัวมา
นอกนั้นก็เรื่องเดิมๆอีก งานๆๆๆๆ
งานที่ทุ่ม ทุ่มแล้วก็พังไม่เป็นท่าติดกันหลายงาน คงทุ่มแรงเกินไปจึงได้พังไม่เป็นท่าอย่างนั้น
งานสเปนที่กินเวลาไปร่วม 2 อาทิตย์ ก็ล้มลงเพราะเอเย่นต์ที่ไม่ชัดเจน
งานญี่ปุ่นที่โครตทุ่มเท ก็พังลงไปเพราะแผ่นดินไหว
และเมื่อทุกอย่างสงบ ก็แทบจะไม่มีอะไรเหลือในกระเป๋าเลย
แห้งและแบนกับใจที่ทุ่มลงไป
ใครกันที่บอกว่า ไม่เก่งจริงพระเจ้าไม่ส่งบทพิสูจน์ยากๆนี้มาให้หรอก
พยายามเข้าใจว่าอย่างนั้น..
พยายามไม่ให้ตัวเองสิ้นใจหมดใจหมดแรง แต่..มันเกินไป เกินไปละนะ
บอกว่า ยังไหว
แต่ก็เบื่อเหลือกำลัง
ถอดใจดีไหม?
S a w a t d e e - J a w 